اروپای عربی/اسلامی : Eurabia

در صفحه 133 کتاب "چه کسی از طرف اسلام سخن می‌گوید؟" آمده است:

اسلام هراسی در جهت حتی هشداردهنده‌تری پیش می‌رود، زیرا این گمان وجود دارد که اروپا در خطر اسلامی شدن و تبدیل شدن به سنگر جدید مسلمانان یعنی "اورابیا" Eurabia قرار دارد. این ترس و واهمه براساس این فرضیه قرار دارد که اسلام با ارزش‌های غربی خصومت دارد و با آنها ناسازگار است. فرض این است که رشد جمعیت‌های مسلمان در اروپا در نهایت به شکل‌گیری اکثریت مسلمان در آن قاره منجر می‌شود و طبیعتِ به لحاظ تاریخی مسیحی و در حال حاضر سکولارِ جامعه اروپا را تهدید خواهد کرد.

Eurabia : این واژه ترکیبی از "اروپا" و "عربی" است و منظور از آن اروپای عربی/اسلامی شده است.

ابداع واژه "اسلام هراسی"

در صفحه 131 کتاب "چه کسی از طرف اسلام سخن می‌گوید؟" آمده است:

  ما در جهانی زندگی می‌کنیم که دو دین بزرگ دنیا با ریشه‌های سامی تحت محاصره قرار گرفته اند. برای تبعیض و تعصب علیه چهارده میلیون یهودیِ جهان ما واژه‌ای قدرتمند به نام یهود ستیزی داریم. تا دوران اخیر، هیچ واژه قابل مقایسه‌ای برای تعصب، تبعیض و خشونت علیه 3/1 میلیارد مسلمان جهان وجود نداشت. واژه اسلام هراسی ابداع شد تا شکل دوگانه نژادپرستی را توصیف کند؛ نژادپرستی‌ای که هم ریشه در ظاهر متفاوت مسلمانان و هم ریشه در عدم تحمل عقاید دینی و فرهنگی آنها دارد.

   وقایع فاجعه آمیز یازدهم سپتامبر و ادامه حمله‌های تروریستی در کشورهای مسلمان و در مادرید و لندن، رشد اسلام هراسی را به سرعت افزایش داده است. اسلام و مسلمانان تا زمانی که بی‌گناهی‌شان ثابت شود مقصر شناخته می‌شوند. دین اسلام بیشتر علت تندروی، افراط گرایی، و تروریسم در نظر گرفته می‌شود تا زمینه‌ای برای بروز آنها.

  در سال‌های اخیر نیز، ظهور گروه‌های القاعده، طالبان و داعش و تمام جنایات و وحشی‌گری‌های آنها در گسترش پدیده اسلام هراسی بسیار موثر بوده است.

اتحاد علمای وهابی و اسلام‌گرایان مصری: Petro-Islam ---> نووهابیسم

       بسیاری از فرقه‌های افراطیِ اسلام‌گرای فعلی حاصل ترکیب فرقه وهابیت با اندیشه‌های متفکران رادیکال، از جمله سید قطب مصری شد. در میانه دهه 1950 رژیم جمال عبدالناصر بسیاری از اعضای اخوان المسلمین را از کشور اخراج کرد. رژیم عربستان سعودی نیز که در آن زمان با استفاده از درآمدهای هنگفت نفتی به ثبات رسیده بود، پذیرای این تبعیدیان شد. این اشخاص نقش بسیار مهمی در دانشگاه جدیدالتاسیس مدینه ایفا کردند و دانشجویانی از سراسر دنیای اسلام را تحت آموزش قرار دادند. در نتیجه گسترش اسلام‌گرایی در دهه 1970، اتحادی بین علمای وهابی و اسلام‌گرایان مصری به وجود آمد که ژیل کوپل آن را «Petro-Islam» یا «نفت- اسلام» می‌نامد. پیامد چنین اتحادی، تفسیرهایی خشک از شریعت در ابعاد سیاسی، اخلاقی و فرهنگی بود. آنها معتقد بودند که ابتدا باید دولتی بر پایه شریعت اسلام ایجاد کرد و بعد از آن دست به جهاد جهانی زد.

     ترکیب اندیشه‌های سید قطب با مذهب وهابیت و تفسیری افراطی از مفهوم جهاد در اسلام، مذهب جدیدی به وجود آورده است که از آن به نووهابیسم تعبیر می‌شود و نمونه بارز آن سازمان القاعده می‌باشد. 

            منبع: بررسی تاثیر مدرنیسم در به وجود آمدن بنیادگرایی اسلامی (مطالعه موردی نووهابیسم) دوفصلنامه‌ی مطالعات سیاسی جهان اسلام(علمی-پژوهشی)، سال دوم، شماره(6،5)، بهار و تابستان 1392